Jeremiasz Barański


Jeremiasz Barański, znany również pod pseudonimami „Baranina” i „Leszek”, miał istotne znaczenie w polskim świecie przestępczym. Urodził się 23 listopada 1945 roku w Sopocie, a jego życie zakończyło się 7 maja 2003 roku w Wiedniu.

Barański był nie tylko przestępcą i przemytnikiem, ale również liderem grupy przestępczej, która zajmowała się porywaniem ludzi dla okupu. Jego działalność przestępcza przyczyniła się do powstania wielu nieprawidłowości społecznych i prawnych w Polsce w okresie, w którym funkcjonował.

Równocześnie pełnił rolę konsula honorowego Liberii w Bratysławie, co dodatkowo podkreśla jego złożoność jako postaci: człowieka, który łączył działalność legalną z nielegalną.

Życiorys

Jeremiasz Barański, urodzony w Sopocie, zdecydował się na przeniesienie do Poznania w 1971 roku. Jego ścieżka edukacyjna rozpoczęła się od studiów ekonomicznych, które przerwał po dwóch latach. Wkrótce po tym, zaczął zajmować się nielegalnym obrotem walutami, co również miało miejsce w Budapeszcie. Przełom lat 70. obfitował w problemy prawne – był oskarżony m.in. o kradzież 500 złotych monet oraz dwóch zegarków. W tym czasie nawiązał współpracę z Milicją Obywatelską, a później z Służbą Bezpieczeństwa. Dodatkowo w tym okresie zyskał duże dochody z działalności przemytniczej.

W 1978 roku jego życie nabrało nowego kierunku – Barański przeprowadził się do Austrii. Pracował jako przedstawiciel firmy Kodak aż do 1984 roku, a następnie zainicjował działalność kilku firm budowlanych oraz transportowych – jego działalności obejmowały m.in. Wilms Transport International w Warszawie oraz Cargo-Express w Belgii. Zainwestował również w Euro Baleksie, spółkę założoną przez byłych pracowników Urzędu Ochrony Państwa. W Wiedniu stał się właścicielem warsztatu samochodowego, dwóch restauracji, kawiarni oraz klubu bilardowego. W 1998 roku uzyskał austriackie obywatelstwo przy wsparciu lokalnych służb.

Na początku lat 90. w Warszawie nieformalnie powstała grupa przestępcza pod przewodnictwem Barańskiego, specjalizująca się w porwaniach dla okupu. Jej liderem został Andrzej Grzymski, ps. „Junior”, podczas gdy Barański kierował nią z Austrii. Grupa miała na celowniku przestępców prowadzących działalność na granicy prawa, co sprawiało, że szantażowani nie zgłaszali spraw do organów ścigania.

W pierwszej połowie lat 90. powiązany był też z dużym przemysłem przemytniczym papierosów, co doprowadziło do jego zatrzymania w Niemczech. W wyniku tego Barański podjął współpracę z Federalną Policją Kryminalną Niemiec (BKA), co zaowocowało łagodnym wyrokiem – dwa lata pozbawienia wolności z warunkowym jego zawieszeniem. Relacje z BKA zakończyły się w 1997 roku, gdy ustalono, że Barański używał ich informacji do eliminacji konkurencji. Później współpracował także z austriacką EDOK, polskim wywiadem wojskowym WSI oraz FBI.

Barański przez długi czas pozostawał postacią mało znaną, aż do tragicznego zabójstwa byłego ministra sportuJacka Dębskiego w kwietniu 2001 roku. Oskarżono go o zlecenie tej zbrodni, co skutkowało jego aresztowaniem i procesem przed austriackim sądem. Barański odrzucał zarzuty, twierdząc, że morderstwo miało podłoże polityczne.

8 kwietnia 2003 roku w jego celi znaleziono telefon komórkowy, z którego prowadził rozmowy ze świadkami związanymi z procesem Haliny Galińskiej, oskarżonej o pomoc w zabójstwie Dębskiego. Dzień później, po wypiciu płynu do mycia naczyń, trafił do wiedeńskiego szpitala; podejrzewano, że chciał w ten sposób opóźnić datę rozprawy. 7 maja 2003 roku, o poranku, znaleziono jego ciało – powiesił się na pasku. W krótkim czasie przed śmiercią wniósł oskarżenie przeciwko austriackiej policji, zarzucając im łapownictwo. Przeprowadzone śledztwo wykluczyło udział osób trzecich w jego tragicznej śmierci.

Po jego zgonie, nazwisko Barańskiego znalazło się wśród domniemanych zleceniodawców zabójstwa komendanta głównego Policji, nadinsp. Marka Papały. Jednak nie znaleziono na to dowodów, a jego osoba była obciążana poszlakami oraz sprzecznymi zeznaniami przestępców. Nie ujawniono także żadnego motywu, który miałby potwierdzić, że Barański miał zlecić morderstwo Papały.

Przypisy

  1. Ewa Ornacka, Piotr Pytlakowski: Nowy alfabet mafii. Najnowsze losy polskiej przestępczości zorganizowanej. Poznań: Dom Wydawniczy Rebis, 2013, s. 400-406. ISBN 978-83-7818-440-9.
  2. Ewa Ornacka, Piotr Pytlakowski: Nowy alfabet mafii. Najnowsze losy polskiej przestępczości zorganizowanej. Poznań: Dom Wydawniczy Rebis, 2013, s. 74. ISBN 978-83-7818-440-9.
  3. „Baranina” w 2001 r.: nie mam nic wspólnego z morderstwem Dębskiego. wiadomosci.wp.pl, 11.06.2003 r. [dostęp 10.01.2015 r.]
  4. Austria: przed śmiercią „Baranina” oskarżył policjantów. wiadomosci.wp.pl, 08.05.2003 r. [dostęp 10.01.2015 r.]
  5. Samobójstwo „Baraniny”. wiadomosci.wp.pl, 07.05.2003 r. [dostęp 10.01.2015 r.]
  6. Piękna i bestie, „Newsweek.pl”, 18.05.2003 r. [dostęp 20.11.2016 r.]
  7. Janina Blikowska, Violetta Krasnowska: Porządek Baraniny. wiadomosci.wp.pl, 12.05.2003 r. [dostęp 10.01.2015 r.]
  8. Potwierdzili samobójstwo, „Rzeczpospolita”, nr 2939 z 03.06.2003 r.
  9. a b c Jeremiasz Barański „Baranina” – ćwierć wieku w służbie SB i milicji. wiadomosci.wp.pl, 22.12.2004 r. [dostęp 10.01.2015 r.]

Oceń: Jeremiasz Barański

Średnia ocena:4.6 Liczba ocen:17