Elżbieta Isakiewicz

---

Życiorys

Elżbieta Isakiewicz jest absolwentką I Liceum Ogólnokształcącego im. Marii Skłodowskiej-Curie w Sopocie, a także Wydziału Polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego.

Swoje pierwsze dziennikarskie doświadczenia zdobyła, pracując w tygodniku studenckim „itd”. Na przełomie lat 80. i 90. była krótko związana z „Tygodnikiem Solidarność”, a następnie przeszła do dziennika o profilu konserwatywno-liberalnym „Nowy Świat”. W 1993 roku, wspólnie z Piotrem Wierzbickim, założyła „Gazetę Polską”, gdzie objęła stanowisko zastępczyni redaktora naczelnego.

W 2005 roku zdecydowała się na odejście z redakcji, opuszczając ją wraz z Piotrem Wierzbickim. Po pewnym czasie pracy w koncernie Agora SA, w 2006 roku zaczęła pełnić rolę publicystki i reporterki w tygodniku „Newsweek Polska”. W listopadzie 2007 roku podjęła współpracę z „Tygodnikiem Powszechnym”, gdzie była aktywna aż do 2011 roku.

Jako wieloletnia komentatorka wydarzeń społeczno-politycznych, miała swój wkład na blogu pt. Kocim Pazurem, który prowadziła na forum tygodnika „Newsweek”. Na swoim oficjalnym, pisarskim profilu w serwisie Facebook, prezentuje się jako „miłośniczka kotów, Czechowa, dobrego wina i wysokich obcasów”.

Twórczość

Publikacje Elżbiety Isakiewicz stanowią istotny wkład w literaturę współczesną. Jej dorobek obejmuje wiele książek, które można podzielić na różne kategorie tematyczne. Do najbardziej znaczących tytułów należą:

• Wołanie o pomoc. Warszawa: Młodzieżowa Agencja Wydawnicza, 1988, seria: Korespondencyjny Klub Czytelników. ISBN 83-203-2594-3, brak numerów stron w książce,
• Liczenie słoni. Warszawa: Nasza Księgarnia, 1990. ISBN 83-10-09476-0, brak numerów stron w książce,
• Przyszli po nasze głowy. Komorów: „Antyk”, 1993, brak numerów stron w książce,
• Afery, UOP, mafia. Komorów: „Antyk”, 1993, brak numerów stron w książce,
• Ustna harmonijka: relacje Żydów, których uratowali od Zagłady Polacy. [zebrała i opracowała Elżbieta Isakiewicz]. Warszawa: Niezależne Wydawnictwo Polskie, 2000, seria: Biblioteka Gazety Polskiej. ISBN 83-86712-05-8, brak numerów stron w książce,
• Czerwony ołówek: o Polaku, który ocalił tysiące Żydów. Warszawa: Niezależne Wydawnictwo Polskie, 2003. ISBN 83-86712-10-4, brak numerów stron w książce,
• Ulicznica. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Volumen, 2010. ISBN 978-83-7233-029-1, brak numerów stron w książce,
• Kaprys (Przy)powieść o mężczyźnie i kobiecie. Warszawa: Wydawnictwo Sic!, 2013. ISBN 978-83-61967-47-7, brak numerów stron w książce,
• Lekkie halki czarownic i inne mikroopowieści. Ostrów Wielkopolski: Perspektywa, 2015. ISBN 978-83-8041-027-5, brak numerów stron w książce,
• Niewyśnione historie. Warszawa: Wydawnictwo Sic!, 2017. ISBN 978-83-65459-06-0, brak numerów stron w książce,
• Kocio. Warszawa: Wydawnictwo Sic!, 2018. ISBN 978-83-65459-19-0,
• Piekło ocalonych: Państwowy Instytut Wydawniczy, 2019. ISBN 978-83-66272-70-5,
• „Piłka w czasie zarazy” w Wiosnę odwołano. Antologia dzienników pandemicznych, red. Joanna Bocianowska. Warszawa: Instytut Literatury i Oficyna Wydawnicza Volumen, 2020. ISBN 978-83-66765-25-2,
• Szelma i inne opowieści przyziemne. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 2021. ISBN 978-83-8196-234-6,
• Chwile. Wspomnienia dalekie i bliskie. Warszawa: Wydawnictwo Sic!, 2022. ISBN 978-83-66370-19-7,
• Czerwony ołówek. O Polaku, który ocalił tysiące Żydów. Wydanie drugie, poprawione. Państwowy Instytut Wydawniczy, 2024. ISBN 978-83-8196-833-1.

Książki wydane w innych językach

Twórczość Isakiewicz jest również dostępna w różnych językach, co ukazuje jej międzynarodowy zasięg. Oto niektóre z publikacji przełożonych na inne języki:

• W języku angielskim: Harmonia. Jews relate how Poles saved them from the Holocaust. Polska Agencja Informacyjna S.A., 2001. ISBN 978-83-223-2700-5,
• W języku węgierskim: Vörös ceruza. Múlt és Jövő, 2004. ISBN 963-9512-05-2,
• W języku czeskim: Peklo zachráněných. Cpress, 2022. ISBN 978-80-264-4368-1.

Nagrody

Elżbieta Isakiewicz, uznawana za znaczącą postać w polskim środowisku literackim i dziennikarskim, otrzymała szereg wyróżnień, które potwierdzają jej talent oraz zaangażowanie w pracę twórczą.

• tytuł Autorki Roku, nadany przez czytelników pisma „Płomyk” – 1987,
• I nagroda w konkursie literackim „Wobec własnego czasu” – 1981,
• wyróżnienie za reportaże przyznane przez zdelegalizowane Stowarzyszenie Dziennikarzy Polskich – 1983,
• nagroda Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego – 2000,
• nominacja do Nagrody Literackiej im. J. Mackiewicza za książkę „Czerwony ołówek” – 2004,
• nominacja do nagrody Grand Press w kategorii reportaż prasowy – 2006,
• I nagroda w edycji krajowej konkursu dziennikarskiego Unii Europejskiej za raport o sytuacji cudzoziemców w Polsce,
• wyróżnienie w konkursie Instytutu Literatury na „Dziennik pandemiczny” – 2020.

Każda z tych nagród podkreśla nie tylko jej umiejętności literackie, ale także ogromne zaangażowanie w trudne tematy społeczno-kulturalne.

---

Oceń: Elżbieta Isakiewicz

---