Zakład Balneologiczny w Sopocie

Historia Zakładu Balneologicznego sięga 1903 roku, kiedy to na jego budowę wydano 460 tys. marek. Opracowanie projektu budynku powierzono wybitnym architektom, Paulowi Puchmüllerowi oraz Heinrichowi Dunkelowi. Powstał on na terenie, gdzie wcześniej funkcjonował zakład kąpielowy Jerzego Haffnera. Na ścianie budynku umieszczono tablicę upamiętniającą założyciela tego kąpieliska.

Architektura obiektu zachwyca bogatymi detalami, w tym rzeźbami oraz witrażami. Nad głównym wejściem znajdują się rzeźby syreny i trytona, a także herb miasta, który jest jednym z najstarszych w Sopocie. Sala zabiegowa wzbogacona jest w secesyjne witraże autorstwa Ferdynanda Müllera z Quedlinburga, które nadają wnętrzu wyjątkowego charakteru.

Warto również zwrócić uwagę na komin umieszczony w północno-wschodnim narożniku budynku, który został ozdobiony wieżą zwieńczoną oszkloną galerią widokową, pełniącą także funkcję latarni morskiej. Po obwodzie komina prowadzą spiralne schody wykonane z żelbetonu, które dodają elegancji tej budowli.

Zakład Balneologiczny oferuje szereg terapii i zabiegów zdrowotnych, które w tym miejscu obejmują m.in. kąpiele solankowe, krioterapię, kinezyterapię, balneoterapię, hydroterapię, inhalacje oraz rehabilitację narządów ruchu. Naprzeciw obiektu mieści się fontanna, z której woda pompowana jest ze zdroju św. Wojciecha.

W listopadzie 2007 roku stworzono dokumentację projektową mającą na celu rekonstrukcję latarni wieńczącej wieżę, której modernizacja przybliży ją do stanu z lat 60. XX wieku. Latarnia znajduje się na wysokości około 32,5 m n.p.m., a wieża zbudowana jest z cegły ceramicznej oraz dziurawki, używając zaprawy wapiennej do jej wzmocnienia. Na szczycie murów umieszczono drewniane murłaty o wymiarach około 16x16 cm, a drewniana więźba dachowa opiera się na krzyżowym stropie z belek, pokrytym zieloną blachą ocynkowaną.