Sopot jest miastem znanym nie tylko z przepięknych plaż, ale także z ważnej stacji kolejowej, która pełni kluczową rolę w regionalnym systemie transportowym. Główna stacja kolejowa w Sopocie, znajdująca się w malowniczym województwie pomorskim, to istotny punkt na mapie komunikacyjnej Polski.
Warto zaznaczyć, że według klasyfikacji Polskich Kolei Państwowych, stacja ta posiada kategorię dworca regionalnego, co wskazuje na jej znaczenie w obsłudze podróżnych oraz integracji z innymi środkami transportu.
Charakterystyka
Na sopockiej stacji kolejowej znajdują się dwa perony: jeden z nich jest przeznaczony do obsługi połączeń dalekobieżnych, a drugi – podmiejskich.
Peron nr 2, który jest kluczowy dla dalekobieżnych podróży, przyjmuje pociągi obsługiwane przez PKP Intercity S.A. oraz Polregio S.A. W sezonie letnim, dostępne są także połączenia z Kolejami Mazowieckimi, które kursują do Warszawy Zachodniej oraz Ustki. Dodatkowo, osoby podróżujące w tym okresie mogą skorzystać z pociągów Arriva RP, które kursują do Bydgoszczy Głównej i Helu.
Natomiast peron nr 1 to miejsce, w którym zatrzymują się pociągi podmiejskie SKM, zapewniając wygodny dostęp do Trójmiasta.
Ruch pasażerski
W kontekście ruchu pasażerskiego na sopockiej stacji kolejowej, przedstawione dane obrazują zachowanie pasażerów na przestrzeni lat, co jest istotnym wskaźnikiem popularności oraz efektywności transportu kolejowego w tym regionie.
| Rok | Wymiana roczna | Wymiana pasażerska na dobę | Miejsce w Polsce |
|---|---|---|---|
| 2017 | 7 300 000 | 20 000 | 11 |
| 2018 | 6 200 000 | 17 100 | 13 |
| 2019 | 4 200 000 | 11 500 | 21 |
| 2020 | 6 400 000 | 17 400 | 12 |
| 2021 | 4 600 000 | 12 700 | 12 |
| 2022 | 8 796 500 | 24 100 | 12 |
Historia
Historia stacji kolejowej w Sopocie sięga lat 1868–1870, kiedy to rozpoczęto jej budowę. Połączenie kolejowe z Gdańskiem, odległym o zaledwie 11,7 km, zostało uruchomione 1 lipca 1870 roku. Już 1 września tego samego roku uruchomiono także połączenie z kierunku Słupska, oddalonego o 119,5 km.
Wkrótce po otwarciu, na odcinku Gdańsk – Sopot, zainstalowano drugi tor. W tym czasie powstały pierwsze konstrukcje dworca, z których do dzisiaj zachowały się jedynie pseudogotycki budynek bagażowni, który później pełnił rolę ekspedycji kolejowej, oraz żeliwne kolumny w korynckim stylu, które podpierają dach na peronie linii SKM. Podobne lub identyczne budowle zbudowano w Gdańsku-Wrzeszczu, Gdańsku Oliwie, Gdyni Chyloni, Redzie, Wejherowie oraz prawdopodobnie w Lęborku.
W 1907 roku zrealizowano pierwszy wiadukt w Sopocie, zlokalizowany na wysokości ulicy Podjazd. Dwa lata później wybudowano tunel pieszy przy ul. Marynarzy, a około 1912 roku dodano peron do obsługi dalekobieżnych pociągów.
Przez dalsze lata miasto szybko się rozwijało, co wiązało się z rosnącym ruchem kolejowym na trasie Gdańsk-Sopot. Do roku 1900 obsługiwano tę trasę również przez wagony piętrowe. W 1909 roku Sopot uzyskał bezpośrednie połączenia kolejowe z ważnymi miastami, takimi jak Berlin, Bydgoszcz, Królewiec, Petersburg, Poznań, Szczecin, Toruń oraz Warszawa. W okresie międzywojennym, podczas funkcjonowania Wolnego Miasta Gdańska, pociągi kursowały nawet co dziesięć minut.
Warto podkreślić dynamikę ruchu: w 1884 roku stacja w Sopocie odprawiła 134.709 pasażerów, natomiast w 1925 roku liczba ta wzrosła do imponujących 1.522.672, co ukazuje niezwykłe zwiększenie zainteresowania transportem kolejowym. Dla porównania, w Gdańsku Głównym sprzedano w tym samym czasie 3.445.006 biletów.
W 1912 roku rozpoczęto prace związane z budową drugiej pary torów dla ruchu miejskiego w kierunku Sopotu, jednak te działania zostały przerwane wybuchem I wojny światowej. Kolejny projekt zmierzający do zmiany lokalizacji dworca po stronie Gdańska z 1925 roku, obejmował również plany budowy drugiej pary torów. Po II wojnie światowej, decyzją z 1950 roku, wznowiono prace nad wydzieleniem ruchu podmiejskiego, a w 1952 roku SKM dotarło z Gdańska do Sopotu. Rok później przedłużono trasę do Gdyni, co było ważnym krokiem w rozwoju komunikacji.
Podczas II wojny światowej stacja w Sopocie uległa zniszczeniu, a pierwszy budynek dworca spłonął w 1945 roku w wyniku działań wojennych. Wojska radzieckie zdobywały miasto, stawiając opór, który został zniwelowany. Odbudowa dworca miała miejsce w 1947 roku, a na początku lat 70. XX wieku powstał drugi budynek, który do dziś służy pasażerom.
W 2010 roku przeprowadzono gruntowny remont i restaurację peronu podmiejskiego, której celem było jak największe odwzorowanie pierwotnego wyglądu. Po analizie stanu zachowania kolumn, udało się znaleźć fragmenty pierwszej, oryginalnej nawierzchni peronu.
W dniu 25 czerwca 2011 roku, w ramach inicjatywy firmy Dulux Let’s Color, budynek dworca zyskał nową, kolorową mozaikę. Projekt stacji autorstwa Albiny Skiby jest wpisany w nową koncepcję zagospodarowania terenu, w której nowy kompleks budynków handlowych oraz hotelowych przewidziano na koniec 2014 roku. Ze względu na opóźnienia realizacji, ostateczna część inwestycji, zwana Nowym Centrum Sopotu, została otwarta 18 grudnia 2015 roku. Obecnie dworzec zalicza się do elementów środowiskowych o powierzchni użytkowej wynoszącej 500 metrów kwadratowych, a całkowity koszt budowy wyniósł około 100 milionów złotych.
Sąsiedztwo
Stacja kolejowa w Sopocie ma wyjątkowe położenie, sąsiadując z popularnym deptakiem – ulicą Monte Cassino. To właśnie tam rozpoczyna się trasa wiodąca do licznych atrakcji turystycznych, takich jak znana plaża, molo, latarnia morska oraz Grand Hotel.
W przeciwnym kierunku, w bliskiej odległości od dworca, znajduje się Opera Leśna, co również podnosi walory turystyczne tej lokalizacji. W sąsiedztwie dworca, na miejscu dawnego Hotelu Dworcowego, wybudowano nowoczesny Hotel Rezydent, który oferuje komfortowe zakwaterowanie i doskonałą lokalizację dla turystów odwiedzających to urokliwe miasto.
Oceń: Sopot (stacja kolejowa)