Stanisław Wawrykiewicz

---

Życiorys

Stanisław Wawrykiewicz był synem Mariana oraz Kazimiery z domu Berezowskiej. Jego edukacja rozpoczęła się w I LO w Sopocie, imienia Marii Skłodowskiej-Curie, które ukończył w 1972 roku. Następnie, kontynuował swoje studia, zdobywając wykształcenie w dziedzinie geografii na Uniwersytecie Gdańskim, co miało miejsce w 1977 roku.

W trudnych czasach stanu wojennego, Wawrykiewicz znalazł zatrudnienie w Spółdzielni Studenckiej Alpinex, która specjalizowała się w pracy na wysokościach. Jednocześnie aktywnie uczestniczył w ruchu Solidarności, angażując się w druk i dystrybucję wydawnictw podziemnych, co stanowiło ważny element walki o wolność i prawdę w tamtym okresie.

Warto również wspomnieć, że 13 października 1984 roku stanął na ślubnym kobiercu, biorąc za żonę Joannę Niedzielską. Para miała dwie córki – Jadwigę oraz Helenę, które niewątpliwie były dla Wawrykiewicza ważnym elementem jego życia rodzinnego.

Działalność artystyczna

Stanisław Wawrykiewicz to niezwykle utalentowany autor oraz wykonawca, który tworzy w malowniczym nurcie „krainy łagodności”. Jego twórczość kładzie duży nacisk na popularyzację ballad Mirosława Hrynkiewicza, w tym utworów takich jak: O Krzyżowcu, O drodze w lesie czy O oceanie. Odznacza się licznymi wystąpieniami i sukcesami na festiwalach muzycznych jak Bazuna, w którym był wielokrotnym uczestnikiem oraz laureatem, a także jurorem. Poza tym, brał udział w giełdzie piosenki odbywającej się w Szklarskiej Porębie (Szary Łoś Giełdowy), łódzkiej Yapie, festiwalu w Krakowie oraz festiwalu w Opolu. Swoje pierwsze kroki w sztuce pieśniarskiej postawił w 1972 roku podczas Bazuny.

Wawrykiewicz miał okazję występować w wielu twórczych formacjach. Dla przykładu, zastępował Wojciecha Jarocińskiego w renomowanej Wolnej Grupie Bukowina. Co więcej, wspólnie z Marią Kondratowicz oraz Jerzym Rybiewskim założył Grupę Przyjaciół Bukowiny, która podczas jednej z Bazun wystąpiła z pieśniami WGB. W jego karierze nie zabrakło również współpracy z różnymi znakomitymi wykonawcami, takimi jak: Elżbieta Adamiak, Adam Drąg, Waldemar Chyliński, Grzegorz Bukała oraz Grzegorz Marchowski.

W 1977 roku zainicjował działalność jako jeden z współzałożycieli zespołu Wały Jagiellońskie, z którym przez kolejne lata ściśle współpracował, tworząc i wykonując ciekawe aranżacje. W roku 2011 dołączył do zespołu „Mirek Hrynkiewicz i przyjaciele”, gdzie oprócz Hrynkiewicza śpiewał również alongside Bogusław („Jacko”) Jackowski.

W drugiej dekadzie XXI wieku, Wawrykiewicz kontynuował swoją artystyczną działalność, występując w Męskim Chórze Szantowym „Zawisza Czarny”. Jego występy obejmowały zarówno polskie, jak i zagraniczne sceny, przyciągając uwagę publiczności od tawern i pubów aż po dziedziniec Heweliusza Politechniki Gdańskiej.

Działalność zawodowa

W początkach istnienia systemu składu TeX w Polsce, który zyskał popularność pod koniec lat osiemdziesiątych, Stanisław Wawrykiewicz wykorzystywał TeX, aby składać m.in. prasę podziemną. Jako członek założyciel Polskiej Grupy Użytkowników Systemu TeX, w roku 2008 został uhonorowany tytułem Członka Honorowego.

W trakcie swojej działalności, intensywnie angażował się w prace związane z GUST-em. Był zaangażowany w produkcję biuletynu GUST-owego oraz organizowanie spotkań, które odbywały się w urokliwym Bachotku. Ponadto, jego wysiłki obejmowały przygotowywanie pakietów TeX-owych oraz fontów, które były dostępne dla wszystkich członków i użytkowników GUST.

Warto również wspomnieć, że Wawrykiewicz był częścią międzynarodowego zespołu TeX Live Team, który odpowiedzialny był za coroczną dystrybucję systemu TeX na różne systemy operacyjne. W swojej pracy w Pracowni Usług Wydawniczych i Informatycznych, którą prowadził w Sopocie, również regularnie korzystał z systemu TeX.

Śmierć

W tragicznym zdarzeniu, artysta podczas spaceru w samotności poślizgnął się i wpadł do lodowatej wody Zatoki Gdańskiej, tuż przy sopockiej marinie. Niefortunny wypadek zakończył jego życie, pozostawiając nieutulonych w żalu bliskich.

Po tragicznej śmierci spoczął na cmentarzu katolickim w Sopocie, w miejscu oznaczonym w kwaterze B3-1-11, gdzie jego pamięć jest czczona przez przyjaciół i rodzinę.

---

Oceń: Stanisław Wawrykiewicz

---