Ewa Ignaczak

Kultura i sztuka

Ewa Ignaczak, urodzona w Sopocie, jest renomowanym reżyserem teatralnym oraz animatorem kultury. Od 2003 roku pełni funkcję dyrektora Sopockiej Sceny Off de Bicz, gdzie prowadzi z sukcesem szereg inicjatyw artystycznych. Jej edukacja odbyła się na wydziale Wiedzy o Teatrze warszawskiej Akademii Teatralnej, co stanowiło solidną podstawę dla jej przyszłej kariery.

W 1981 roku, Ewa Ignaczak zainicjowała działalność niezależnego Teatru Stajnia Pegaza w Gdańsku, gdzie zrealizowała ponad trzydzieści różnorodnych przedstawień. Jej twórczość stanowi znaczący wkład w polską kulturę teatralną, a jej podejście do sztuki przyciąga uwagę zarówno publiczności, jak i krytyków.

Nagrody

Lista osiągnięć Ewy Ignaczak obejmuje różnorodne nagrody i wyróżnienia, które świadczą o jej wkładzie w świat teatralny. Wśród nich znajduje się:

  • Instruktor Roku, przyznana przez Zarząd Główny Towarzystwa Kultury Teatralnej w 1992 roku,
  • Nagroda za reżyserię za spektakl „Oskar-zm” podczas Łódzkich Spotkań Teatralnych w 1996 roku,
  • Nagroda Prezydenta Miasta Gdańska za całokształt pracy artystycznej w 2001 roku.

Realizacje teatralne

W dorobku Ewy Ignaczak znajduje się wiele interesujących realizacji teatralnych, które odzwierciedlają bogactwo jej twórczości. Prezentowane prace pokazują jej wszechstronność i umiejętność adaptacji różnych tekstów literackich.

  • Koniec świata według Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego (1983),
  • Bal w operze według Juliana Tuwima (1984),
  • Korrida według E. Jewtuszenki (1984),
  • Myjdodziur według K. Czukowskiego (1985),
  • Hiob według Czesława Miłosza (1986),
  • Studium muru w trzech obrazach według Rolanda Topora (1987),
  • Bobok według F. Dostojewskiego (1988),
  • Kicz według Karła P. Lagerkvista (1990),
  • Czy odmładzanie jest możliwe według Psiego serca Michaiła Bułhakowa (1992),
  • Pomiędzy według „Ślubu” W. Gabrowicza (1993 – do premiery nie doszło),
  • Pęknięte słońce według „Diaboliady” M. Bułhakowa (1994),
  • Tu nikt nic według W. Gombrowicza (1995),
  • Oskar-zm według „Blaszanego bębenka” G. Grassa (1996),
  • Elektra według Sofoklesa (1997),
  • W poszukiwaniu siebie według Bajki o księciu Pipo P. Gripariego (1998),
  • Rybołówstwo według „Turbota” G. Grassa (1999),
  • Dance macabre (2001),
  • Kochając błękitnookich według Tonio Krogera T. Manna (2001),
  • Przemiana według „Przemiany” F. Kafki (2001),
  • Oda do radości (2001),
  • Trans-Atlantyk według W. Gombrowicza (2001),
  • Przemienienie według „Przemiany” F. Kafki (2001),
  • Siostry według Czechowa (2002),
  • Trzy siostry według Czechowa (2002),
  • Gaz (wraz z Teatrem Brama) według Szymona Wróblewskiego (2003 i 2009),
  • Wieczorek anarchistyczny według Wilka stepowego H. Hesse (2003),
  • Dyskretne układy dynamiczne według Marka Branda (2004),
  • Wszyscy według Miasta ślepców J. Saramago (2004),
  • A teraz ja! według W. Gombrowicza (2005),
  • Wstyd według Utraconej czci Katarzyny Blum Heinricha Bölla (2005),
  • Gertruda według Hamleta W. Szekspira (2006),
  • Noel wspak według Matki Witkacego (2007),
  • Oj oda, oda! według Wyzwolenia Wyspiańskiego (2008),
  • Gwiazda według Helmuta Kajzara (2008),
  • Umiłowania według Sybilli Pära Lagerkvista (2009),
  • Była Żydówka, nie ma Żydówki według Mariana Pankowskiego (2009),
  • Ja/Marilyn według Joyce Carol Oates i Michela Schneidera (2010).

Oceń: Ewa Ignaczak

★★★★★
Średnia ocena:4.52 Liczba ocen:15